• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
1981
|
|
|
|
|
Mümkün müdür ki deðiþimin kendi kalmasý? Bir insanýn kendi kalarak deðiþmesi? Deðiþimi ve kalmayý, süregidenle duraðaný, gitmekle kalmayý ayný cümlede kullanmak doðru olur mu ki? Deneyelim... |
|
1982
|
|
|
|
|
Her þey mektuplarýn kesilmesiyle baþlamýþtý. Haramiler posta katarlarýnýn önünü kesmiþti. Mektuplarýn hayat pýnarýmýzdý bizim. Gelir diye, umut ve merakla geceleri gündüze ekliyorduk. Ve bir gün geldi mektubun sabah rüzgârýyla… Sevinç gözyaþlarýyla ýslanmýþtý zarfýn her yaný. Demek açýlmýþtý posta katarlarýnýn yolu. Zarfý açtýðýmda “Vatan sað olsun” yazýsý iliþti gözüme. Devamýný okumak gerekmiyordu zaten. Mektup elimden düþmüþtü yere. Annem meraklý gözlerle beni süzüyordu. Belli ki kötü bir þeylerin habercisiydi bu þaþkýn bakýþlar… Ölüm haberin gelmiþti baba. Gözyaþlarý saðnak saðnak boþalýyordu göz pýnarlarýndan. Annem yorgan döþek, günlerce kalkmadý ayaða… |
|
1983
|
|
|
|
|
Bir gün, elbet bir gün güneþ aydýnlýk tarafýný herkese gösterecek.
Ýnanýyorum.
Çünkü; aslýnda Allah seviyor bizi |
|
1984
|
|
|
|
|
Onların ışıltısı kamaştırır gözlerini. Kendini sınırlamayan; yaşamı boş verip, yalnız kendini dinleyen insanların ışıltısı. Çağlayan insanlar, y |
|
1985
|
|
|
|
|
Ýnsan denen varlýðýn ölümcül bencilliði beni dehþete düþürmesinden yorgunum. Çünkü bir gerçeðin farkýndayým, insan bu deðil. Yaradýlýþýn amacý bu deðil, böyle olmak kader deðil. |
|
1986
|
|
|
|
|
Hazan gecelerin gölgesi olur mu? |
|
1987
|
|
|
|
|
Sevgili annemin doðum günü olduðu için ona bu þiiri yazdm. Sen yaþlanmýyorsun anneciðim, sadece zaman koþturuyor ve durdurmasý |
|
1988
|
|
|
|
|
Bir su damlasý denize düþtüðünde kendini umman sanýr. Sonra anlar ki bir hiçtir derya içinde. Dalgayla dalga, denizle deniz, güneþle buhar olsa da özünde çektiði acý birdir. Bir boþluðu doldururken, boþluk da kendisi olmuþtur. Ýçindeki boþluðu bir baþka boþlukla doldurmaya çalýþanlar, bu dünyadan bomboþ gitmiþtir. |
|
1989
|
|
|
|
|
Doðmak........................................Ölmek
....... . Arada kalansa yaþam...... |
|
1990
|
|
|
|
|
yasanmisliklarin gorunen yuzuydu bu yazi |
|
1991
|
|
1992
|
|
|
|
|
Kýpkýrmýzý batmakta olan güneþe bakýyorum, bir anda güneþ fona dönüþüyor çünkü daha yakýnýmda el ele bir çift görüyorum sahilde dolaþmaya çýkmýþ, gözümle fotoðraflarýný çekiyorum arka fonlarý kýpkýzýl bir güneþ... |
|
1993
|
|
|
|
|
gece ya baþladý yakýnmalar ! |
|
1994
|
|
|
|
|
Benin tanýmý ve benlerin kavgasýna deðindim. |
|
1995
|
|
|
|
|
Varoluþun amacýna dair düþünceler |
|
1996
|
|
|
|
|
Hayatýn içinde öyle çok insan yüzü var ki, ve de bir o kadar çok hayat hikayesi..Yaþam bir pamuk ipliðinde bahsedilen çaresiz insan yüzleri ise özürlü çocuk aileleri ve taþýdýklarý umutlar..Belki de onlar için yaþamak hepimizden daha aðýr bir yük.. |
|
1997
|
|
|
|
|
Aðlamak gözlerimizde çiçek açmasý gibi bir þeydir. Aðlamayý kedere dönüþtürmektense yanaklarýnda açmakta olan bir çiçeði hayal et ve onun suya ihtiyacý olduðunu düþün |
|
1998
|
|
|
|
|
Ýnönü ailesinin son büyük ismi olan Erdal Ýnönü uzun ve dolu dolu bir ömür yaþadý. Fakat ömrünün son demleri hastalýklarla mücadele içinde geçti. ABD’de zorlu bir kanser tedavisi süreci geçirdi. Bir ara zatürreden muzdarip oldu. Tarihler 31 Ekim 2007’yi gösterdiðinde ABD’de, kan kanseri tedavisi gördüðü Houston kentinde hayata gözlerini kapadý. Tam 81 sene yaþamýþtý son büyük Ýnönü… Belki babasý kadar ses getiren iþler yapmamýþtý. Siyasette ‘ikinci adam’ mertebesine gelememiþti ama insan olarak halkýn gönlüne girmeyi baþarmýþtý. Sosyal demokrat zihniyette bir insandý. Fakat deðerlerimize karþý aþýrý uçlarda olmamýþtý hiçbir zaman. Bu milletin parasýyla okuduðunu unutmamýþtý. Milletine olan vefa borcunu ödemeye gayret etmiþti. Halka hiçbir zaman caka satmamýþtý.
|
|
1999
|
|
|
|
|
Uzak yollar, bitip tükenmez yollar özler kiþi…. Kýraç, sarý yollar, topraklý yollar… Kavisli, virajlý yollar… |
|
2000
|
|
|
|
|
Bizim için yarýnlar hiç tükenmez.
Yazýlacak öyküleri,
Diþçiye gitmeyi,
Anneanneyi aramayý,
Hep erteleriz.
Konser mi?
Þu sýnavlar bitsin, gideriz.
Okul biter, ortada ne gidilecek konser, ne de arkadaþlar kalýr.
|
|
Anasayfa
