• ÝzEdebiyat > Deneme > Yaþam |
1881
|
|
|
|
|
Düþlerimde býçaklar fýrlatmaya devam ediyorum þimdi.Kendime deðil ama…Artýk deðil.Yaþama da fýrlatmýyorum.Bunlarý yaþattýðý için.
|
|
1882
|
|
|
|
|
Yalnýzlýk; hayat denilen mechul bestede bir nota o olmadan olmuyor. |
|
1883
|
|
|
|
|
Kader iþte kime þikayet edeceksin ki.... Yaþanacak ne varsa yaþanmalý..Ýyi yada kötü.... |
|
1884
|
|
|
|
|
Ýnsan her zaman görmek istediðini taþýr sahnesine.Bu sahnede kendine figüran rolü bile vermez ve baþlar tüm hünerleriyle bu oyunu sergilemeye.Bazen týka basa dolu seyirciye oynarken bazen de bir tek yalnýzlýðýna oynar ama yalnýzlýðýndan aldýðý alkýþ týka basa dolu salondan aldýgý alkýstan daha buyuktur her zaman. |
|
1885
|
|
1886
|
|
|
|
|
Kalbinin tertemiz olduðunu iddia edenler..
iþte onlar içten içe zifle kaplanmýþ olanlardýr.. |
|
1887
|
|
|
|
|
Ýnsan, neden insanca yaþamayý denemez?
Kendilerine ait olmayan yaþamlarý, yaþanmaz hale getirmek için neden yarýþ içine girer? Ýnan ki ''gücüme gidiyor, böyle yaþamak'' |
|
1888
|
|
|
|
|
Oysa ben de istiyorum her þeyin toz pembeye bulanmýþ pamuk helvalarýný. Uzun zaman oldu tatmadým bunlarý. |
|
1889
|
|
|
|
|
Ýnsan nekadar mükemmel yaratýlmýþ!.. Bir anlayabilse bunu, ya da daha doðrusu anladýðýný sandýðýný gerçekten anlayabilse...
|
|
1890
|
|
|
|
|
Bugün geriye dönüp baktýðýmda bayramlarýn çok sade bir þekilde kutlanmýþ olduðudur. Yanýlmýyorsam asýl özlem duyulan bayramlar deðil, yaþanýlan o yaþ devreleridir. Çocukluk, gençlik çaðlarýna duyulan özlemin baþka bir tarzda ifadesi olsa gerek.B allandýra ballandýra anlatýlanlar aslýnda bayramlar deðil çocukluk ve gençlik yýllarýnýn o heyecanlarý. |
|
1891
|
|
|
|
|
mutlu olduðun kadar mutluluðum.....sevdan kadar nefes alýþým, istencim yaþamda;sende takýlý kalýþým,sende yok oluþu dize getiriþim.......
|
|
1892
|
|
1893
|
|
|
|
|
Neleri sýrtladýk ta taþýmaya çalýþtýk , hiç düþündünüz mü? |
|
1894
|
|
|
|
|
Düþündükçe düþ-lüyorum. Düþledikçe düþ-üþüyorum. Düþtükçe üþüyorum. |
|
1895
|
|
|
|
|
çakýl taþlarý gibiydi yüreðim... |
|
1896
|
|
|
|
|
Bir anlýk duygu seli... Özlem duyduklarým mý yoksa vazgeçtiklerim mi bunu saðladý bilinmez.Tek þeyin kaçýp gitmek olduðunu düþündüm hep;ama insan zamanla her þeyi o kadar iyi anlýyor ki "Neden" diye sorular sormaya baþlýyor kendine.Ýþte belki de tam bu noktada karar verdim herþeye yeniden baþlamaya.hani derler ya "Ýkinci bir þans" diye.Ýþte o ikinci þanslarý yoketmeye.... |
|
1897
|
|
|
|
|
Bakmýyor, görmüyor, duymuyor, hissetmiyor. Aklý, ruhu, beyni baþka yerde. Ne oldu diye sorsam? Duyacaklarýma hazýr mýyým, kabul eder miyim? Kabul edilir mi? peki kim kabul eder? Sorulardan çok alýnan cevaplardan kaçar insan. Duymamak, kabul etmemek için kaçar.
Kaçmýyorum. Soruyorum.
Meðer aþk kapýyý çalmýþ kapý açýlmýþ, aþk içeri buyur edilmiþ içeri gelmekle kalmamýþ yüreðin tam orta yerine oturmuþ. Kalkmaya, gitmeye hiç niyeti yok.
|
|
1898
|
|
|
|
|
‘Dua et de buradan çýkalým.Evim burnumda tütüyor!’diye baðýran kadýn,nasýl utandýrdýn özgürce attýðým adýmlarýn sesini.
Özgürce attýðým adýmlar,özgürce aðlamalarým,özgürce susuþlarým günlerdir,uyumamayý tercih ediþim özgürce,özgürce yok olu |
|
1899
|
|
|
|
|
Ölümü yitirmek... Uzayda yüzen sýnýrsýzlýklarla sýnýrlandýrýlmýþ özgür ruh... Yaþam, ölümün perdesiydi yürekteki gizli bahçede. Seslerse bu bahçenin bekçileri...
Nuray Þerifoðlu
|
|
1900
|
|
|
|
|
Ýnsanýn hayatýný anlamlandýrma arayýþýna dair |
|
Anasayfa
