• ÝzEdebiyat > Deneme > Sevgi ve Aþk |
761
|
|
|
|
Bir elbise gibi vitrinde asýlý kalacaðým.
Ýndirime girmiþ bir tezgahýn karmaþasý gibi karmakarýþýk kalacaðým.
Ve bunu anlatmaya çalýþmayacaðým
|
|
762
|
|
763
|
|
|
|
ayný gecede iki ayrý evde sessiz sözler dolanýrken.... |
|
764
|
|
|
|
Karacaoðlan, “ Ölümden korkup da gününün sayan, ölür gider yar koynuna giremez” derken “zaman “ýn önemini vurgulayýp bir an önce sevginin dolu dolu yaþanmasýnýn gerekli olduðunun belirtmiþtir. |
|
765
|
|
|
|
Aþkýn gücünü, yüzünde ara! Aþkýn hükmünü, aþka sorduðunda; yitirdiðin yerdedir derim. Sessizliðimin içinde bir seferdedir. Anlatsam bendeki sensizliðini, bilemezsin! Ne varsa, harap olmuþ kalptedir aþk. Gençliðimde aradýðýmý yaþlýlýðýmda buldum, neylersin. Ya ben erken geldim dünyaya, ya sen geç kaldýn vuslata, neylersin… Kader. Var mý, uçabilen kalbin ötesine? |
|
766
|
|
|
|
bu duygulu mektubumu sadece paylaþmak isredim...
|
|
767
|
|
|
|
Devam ediyorum dusunmelere. Nedense ben hakliyim gibime geliyor. Zaten ayriliklarda herkes kendince haklidir ama bu sefer gercekten ben hakliyim. Belki de kendimce... |
|
768
|
|
|
|
Bu yagmur nereden geldi bilinir mi? |
|
769
|
|
|
|
Yüreðimi eze eze veda ettim sana...Dilimin ucunda gidiþinin hüzünlü türküsü, gözlerimdeyse bitmeyen, bitiremediðim, bitiremediðin aþkýn yarým kalmýþ öyküsü...Derin bir çizikle kanayan çocuk yaným, bir yerlerde buz gibi donmuþ kadýn yaným ve geleceðe dair |
|
770
|
|
|
|
Yaðan yaðmurun ýslattýðý bedenim üþümekteydi ve adýmlarým git gide hýzýný kaybetmekteydi. |
|
771
|
|
|
|
her yaprak bir gün dalýndan elbet düþer... hangi kümeye koysam bilemedim aslýnda |
|
772
|
|
|
|
nedense hep güzel þeyler için geç kalýrýz yada kalmak zorunda býrakýlýrýz ama bari bir kez olsun geç kalmayalým |
|
773
|
|
|
|
herkes tek bir amaç için koþar. mutluluk... |
|
774
|
|
|
|
“Özlediðim...! ” diye haykýrýrsýn rüzgarlara verip sesini. Duyar da belki yüzünü sana çevirir diye. Nafile olduðunu bilsen de sesini rüzgara emanet edip usanmadan seslenirsin. “Özlediðim...!”
|
|
775
|
|
|
|
Þarkýlar Sustu Beynimde..Sadece Mýsralarý Var..Kendi Uydurdugum Sessizlikle Bestelenen..Sana Dair..ßize Dair..ßýrak Kanlý ßi Savaþýn Ýçinden Geçsin Ömrümüz..ßýrak Tüfekler Patlasýn..Es Gecsin Yada Yüreimden Vursun ßeni..Çilekeþ ßir Sonbahar Yapraðýna Özensin Gözlerimiz…Sehit Olsun ßedenlerimiz..Cennet Kokunla Sarsýlsýn..Ne Fark Ederki Sensizliðim..ßen Nasýlsa Sendeyim… |
|
776
|
|
|
|
Yýrtýlan bir mektup gibi ellerim |
|
777
|
|
|
|
Yazamadýðým þiirim, çözemediðim resimsin; tadamadýðým lezzet, ulaþamadýðým yýldýzsýn; çýkamadýðým zirve, yaþayamadýðým aþkýmsýn. Benim olur musun? |
|
778
|
|
|
|
Sahibini arayan mektuplar... |
|
779
|
|
|
|
Masallar deðiþti, büyüdük...
Dedim ya; camdan/dý yüreðimin ayakkabýsý zaten... Kýrýldý(m)!
|
|
780
|
|
|
|
Sahte sonlarýn baþlangýcýnda doðdu güneþ. |
|