bilmiyor ne çok sevdim kızılı
görmüyor;ne hayat yıprattı beni ne kan kırmızı,
acıtmıyor yüreğini kılıcımızın mızrabı,boşver yüreğim ağlama o yar anlamaz gözyaşlarımızı.
keşke sonumuz bu olmasaydı hayat yolunda,
gülüp umud etseydik yarin kolunda,
hayallerimiz bile yaşlandı bak sonunda,
boşver yüreğim ağlama o yar anlamaz başkasının o koynunda.
bırak uçsun o küçük kelebek,
bir gün o da gülecektir elbet,
kanatlanınca semaya,ellerini açacaktır mevlaya,
ve diyecektir ağlama abicim sabret