Kayalıkların tepesinden derinlere dalmak üzere olansın sen.
Ağır yaralı düşlerini acile kaldırmayı seçmeyen de.
Varoluş mücadelesine yenik düşerek kaldırıp tavan arasına attığın ruhunu geri kazanmak için istekli olmayansın.
Koltuk değneklerinden kurtulmuş ve akabinde tökezlemiş hikayene vermeye çalıştığın yön de çıkmaza varmaktan öteye gidemedi.
Birbiri ardına sıralanmış bir dolu hata.
Her şey kötü, her şey yanlış.
Ne bir çaba ne bir umut ne de oturup düşünecek zaman var.
Aynanın üzerindeki buğunun, pencereyi açana kadarki ömrüyle eşdeğer bu süreyi iyi değerlendirmelisin.
Zayi olmuş yaşamlar zincirine bir halka da sen mi olmak istersin? Maskesi düşmüş yalnızlığa bağışıklık kazanmalısın artık. Sebepsiz yere yükselen çığlıklarının arasında boğulmadan, gölgenin karanlığında yok olmadan…
