Boşluğa bakan bir kardelen gibi kaybedildim,
Gece yatılarında sessizliğe bir masaldan yitirildim,
Anlama beni ey yürek,
Sahteliğinde bir ninni kehanetinde bekletildim,
Ezberleme şimdi çocuk hikayelerinden benim yüzümü,
Ve yerleştir kalbinin en naif köşesine sana her sözümü,
Bak babamda gitti suskunlukla,ben devraldım hüznümü,
Yıkılmış duvarların üzerinde yaslandım soğuk taşlara,
Kör dilencilerin gölgelerine resmedildim,
Uçup gitti hayallerim,ben hayatın hangi karesindeydim,
Anlama beni ey yürek,
Ben bildiğin bir şehrin,bilmediğin her köşesindeydim,
Bir kardelen sarhoşluğunda Teoman dinlemekteydim,
Kendi sanatını sanatsız gören her bedende,
Sanatı öğrenmekteydim,
Düştüğüm her yalnızlıkta bir aşkın kıskançlığına değil,
Her aşktan kovulan gecelere bir suçlu gibi fişlenmekteydim,
Mevsime direnen sözcüklerin satırbaşlarında,
Ve ağır aksak ilerlerken masum kaldırımlarda,
Eskimeyen zamanda eskitilen suretlere gülmekteydim,
Sabaha kendini bırakan bir rüzgarın ellerinde,
Geçen bir ömre kimsesizlikle kaydedilendim,
Sen anlama beni ey yürek,
Ben bilinen herşey gibi asla birşey değildim,
Herşeyi bilen sana hiçbirşeyi öğretemezdim....
