Tebessüm ve göz yaşının yanaklarımda birleştiği
Ve hiçbir saniyesinde aklımdan çıkmadığın bir gün daha...
Tüm istanbul yine gözlerinin hüzünlü elasına bürünmüş
Bir ayrılık gününde bizim için ağlıyor hafif hafif...
Bense yağmura aldırmaksızın,
En sevdiğin yerleri birer birer dolaşıyorum,
Giderken adını sayıklayarak öttüğünü sandığım göçmen kuşların eşliğinde...
Hatta en sevdiğin sokakları bile esgeçmiyorum.
Adının yazılı olduğu kaldırım taşlarına basmamak suretiyle...
Hafiften bir rüzgar;
Sanki sen yanımdaymışçasına saçlarını yüzüme savuşturuyor.
Ve bense; Kendi kendime anlatıp
Kendi kendime dinliyorum
Yüzümde gözyaşlarıyla karışmış tebessüm...
En sona ayrılın başladığı yeri bırakıyor,
Ayaklarım hernekadar geri gitsede
İstemedende olsa oyere varıyor
Ve istemedende olsa ayrılığı bir kez daha yaşıyorum...
Elimde bir pasta ve iki mum...
Eve varıyorum sessiz sedasız
Mumları yakıp ışığı söndürüyorum
Ve derinbir nefesle mumları söndürüp pastadanda bir parça alıyorum...
Yüzümde göz yaşıyla karışmış tebessüm,
Bir doğum gününü daha sensiz kutluyorum...
