Birgün siir yazacagımı hic düsünmezdim
Sürekli matematikken hayatım, dönüp yazacağımı
ve onun senin için olacağını bilemezdim
Üstelik zorla mola verdirmişken kızıpta kalbime
Sayende istenen de ugrasanda hep ben olamam diye
ilk defa kararsız bir kararlılıkla anlaşmaya varmışken kendisiyle
İlk defa susmasını sağlamış ve derin bir oh çekmişken sessizlikte
İlk şiir ile ilk anlaşmayı kendim bozacağımı da bilemezdim
Sanada yakın biri sormuştu bana, uğraşsan ve olmasa
Buna değermiydi diye... Düşünmemiştim aslında....
Düşündümde, düşünmediğime göre tabiiki değerdi
Zaten farklı bir kolyeydi üzerindeki, tıpkı sen, ve özlemle beklenen bir bahar gibi
Ben başka dünyada başka baharlar yaşarken senin varlığına hiç inanmamıştım
Ama ne yazıkki o güzel kolyen ile birlikte sen bile, birkaç bahar geç karşımdaydın
Şansa kızmamayı eski sevgiliye küsmemeyi ilk gün senden öğrenmişken
Sen yine bahar kokmaktaydın ve ben içimden de olsa hiç kızmamak
Baharın barlarından çıkmamak zorundaydım.
Kadıköy de Barların bu kadar Bahar koktuğunu hiç bilmezdim.