BEDEN İLE RUHUN AYRILIĞI
Garip bir duygu bu ölüm
Nerede olursan ol her an
Alabilir pas tutmuş yüreğini yanına
Belki de bir daha dönmemek üzere
Sokar içi boş bir tabuta
Sen de öylece bakarsın art da kalarak
Yüreğin kanlı yaşlar da dökse
Bedenin istemese de ayrılığı
Ruhun daralmışsa artık
Yapacak bir şey yok
Bırak beden ruhunu
Bırak da senin yaşadığın güzellikleri
Az da olsa ruhun da yaşasın
Ruhun da tabiata sarılsın senin bırakmadığın gibi
Ruhun koşsun bomboş sokaklarda
Senin arkanda ne var diye bakmadığın yerlerde
Ruhunda mutluluklar gibi acıları da görsün yaşasın
Bir tek beden çekmez acı yükleri
Ruhlarda çeker bazen azabı bedenler gibi
Ve hiç ummadığın bir yerde bırakır
Birbirini seven iki güzellik ruh ile beden
Ve bir köşede ağlayan gözlerle kalakalırlar öylece
Ayrılığın getireceği mutsuzlukla
Dünya denen hayattan giderler ebediyete
Önlerinde epeyce bir yolun olduğunu bilerek
Ve ellerinden gelmeyen çaresizlikle
] ]
