Adam kendi yazdığı şiire bakarak giderir özlemini
Ihlamur ağacına yaslanmış Ahmet Kaya şarkısı gibi
O kadar güçlü ki kendi de inanır hangi duvara vursa yıkacak
Yine de duvar diplerinde yürür gölgesini katarak yanına
Bakın usanmış gibi görünür de yine umutlu bir telaş
İçinde birikir dudağına yasak ıslıklarla
Çoğunluk hınzırca karşılar bu uyumu
Bir akşamüstüne sıkışmış çiçek özlemi
Tam açacakken akşam sefaları yetişip gelen keder
Yoksa bahçeler çoktan sökülüp atılmıştır şehirden
Ve insan yine de inanır turnalara
