bir akşam vakti geçti içimden
sessizce gözyaşlarım
ağlamak bir sarkıt oluştururken gözlerimde
güne yakın ayıldım
ben senin etkinle sarhoşken
simsiyah bir kefende
beyaz sevdalı aşk kuşlarına
ağladım
ben umutlarımı şiir yaptım birde
sende bile olmayan o karagözleri
basit yaşadım hayatı
sen zorlaştırmaya çalıştıkça
anlamsız kelimeler türettin hep bana
oysa açıktı herşey
sevgi duvarında
bir dua edişmiydi
aşk dedikleri
ulu yaratana
yoksa yoksay yoksaları
sen bunuda anlamsızlaştırdın
ben sana yaklaştıkça
Duam sendin oysa
İlk defa kullandım hakkımı
Lütfen beni anlama
Ecel geldiği zaman
Küstüğüm zaman o kuşlara
ben sevdim severcesine
idam edilsemde
sırf yüzde yüz gerçek
sevgi diye
taklit bile edemezsin beni
paranın iki yüzü gibi bile
ben umutlarımı şiir yaptım aslında
birde sende bile var olmayan
hayallerimdeki o karagözleri
ben basit yaşadım hayatı
birde senin kadar sahte değildi duygularım
bu sefer başlık yok işte
bu son değil
ölümde değil sensizlikte
beni anlayamadın sen
anlayamadın
bu son değil
belki hiçte
hıçkırıklarım dökülürcesine
ben şiir zannettim hayatı
hayat şiir gibi geçmesede