]Yıllarca kitap okuduktan sonra, bir ya da birkaç kitabı "Benim kitabım"
olarak niteleyebiliyorsunuz.
İşte ben Mishael Ende'nin yazmış olduğu, kırktan fazla ülkede yayımlanmış
olduğunu kitabı okuduktan çok sonra öğrendiğim bu kitabı benim kitabım
olarak niteliyorum.
Bu kitabı, ben beş ya da altı yaşlarındayken teyzem okumuştu bana. Çok
sevmiştim o zaman. Ama sadece macerai bir yapısı olduğu için hoşuma gitmişti
o yaşta tabii. Sonra hep o tür kitaplar aramaya başladım bilinçsizce.
Kitabın tadı damağımda kalmıştı yani. Sonra kitabı dört ya da beş yıl
geçince tekrar okumuştum ve kitabın bir o kadar da felsefi bir kitap
olduğunu keşfetmiştim. Belli bir zaman sonra tadına bir daha varmak için
kitabı tekrar okudum. Ve inanın kitabı her okuyuşumda ayrı bir tad aldım
ondan.
Yazar şu cümleyi öyle işleyerek anlatıyor ki, cümleyi aşağıya yazsam mı
yazmasam mı diye tereddütte kalıyorum. Eğer yazsam yazarın eserini tek
cümleye indirgeyerek yazara haksızlık mı yaparım diyorum kendi kendime.
Ama madem bu grup kitap yorumlama grubu, nacizane yorumumu, tek cümlecik de
olsa yazayım diyorum.
"Bir şeyin değeri onu ne kadar istediğine bağlıdır."
Bu cümleciği öyle bir işlemiş ki yazar...
Tabi kitap bu cümleciğin işlenmiş halinden ibaret değil. Bunun yanında
düşlere ve fantastik kavramına verdiği önem ve bunun nedenini öylesine
gerçekçi bir fikir ağıyla desteklemiş ki, bunların üzerine söz söylemeye
dahi gerek duymuyorum.
Gerisini de okuyunca görürsünüz diyerek yazımı bitirmek istiyorum.
