Kapı çaldı. Sevan Teyze bastona abanarak ağır ağır kapıya doğru ilerledi. Üç gündür hiç konuşmamış çatallı bir ses:
“Kim o?”
“Benim... ben... Annem çorba gönderdi”
“Hmm...Gel bakalım...” dedi aksicene bir ses tonuyla ve üç kez kilitlenmiş kapının anahtarını çevirdi. Kilit can çekişerek açıldı.
Genç kız içeri bir adım atınca yüzü holdeki kokunun etkisiyle buruştu. Besbelli toz kokusu bu, havasızlık... içeride on tane kedi beslenen bir ev adeta ama değil... yok be, ne pis, ne temiz. Günlerdir açılmamış kapı kokusu bu besbelli. Yosun tutmuş bir mağara kokusu. Hayır... hayır uzun süre açılmamış sandık kokusu... burnun bir süre sonra alışabileceği cinsten.
“Çorbayı nereye koyayım Sevan Teyze?”
“Masaya koy. Ha şuraya...koy işte...”
“Iyyh! Bunlar da ne?” Ağzından gayri ihtiyarı dökülen sözcüklerdi bunlar. Utandı, hemen sustu, konuyu değiştirmek istercesine:
“Çorba sıcakken için isterseniz. Bak kepekli ekmek de var”
“Sen oraya bıraktın ya, gerisine ben bakarım. Hem gelmiyorsunuz hem de akıl veriyorsunuz”
Sustu.
“Şey...annem selam söyledi”
“Lütfetti, kendi geleydi”
Yaşlı kadının bir an bakışını diğer tarafa çevirmesinden istifade ederek masanın üstündeki gazeteye uzandı. Çaktırmadan onu rulo yaptı.
“Geç otur bari” dedi Sevan Hanım.
“Peki, biraz oturayım o zaman. Perdeleri açabilir miyim?”
“Hayır...Nedenmiş?”
“Pencereyi açayım bari. Havasız biraz. Dokunmasın size”
“Hayır. Dokunsun”
“Niye?”
“Ben öyle istiyorum diye”
Rulo şeklindeki gazete elinde kalmıştı.
“O ne öyle gazete elinde?”
“Hiç...çorbayı koyarken aldım masadan”
Sevan Hanım kafasını salladı pekala dercesine. Konuşacak pek bir şeyleri yoktu.
“Ben kalkayım artık. Şey...anneme yardım edeceğim...ödevler de var”
Yaşlı kadın sustu.
Genç kız hole doğru ilerlerken çorba kasesinin çevresinde fink atan böceklere bir bakıp, gelmişken bir işe yarama düşüncesiyle elindeki gazeteyle nişan aldı. Kepekli ekmeğin çevresinde evinde değil öldürmeye görmeye dahi tahammül edemeyeceği bu böceklerden öyle çok vardı ki... Gazeteyi masaya doğru şaplatacağı sırada son bir çığlık duyuldu.
“Dur!!!Öldürme! Onlar benim tek dostlar...ım...”
-Çok geç-
