23/09/2001
Bir akşam üstü yine gri,; ANKARA
Göz rengini dahi bilemediğin sevgilinin şehrinde hiç bulut oldun mu? Yıldız olup kaydın mı sevgilinin gecesine? Yağmur olup ıslattın mı sevgilini? Kar olup üşüttün mü sıcacık odasında? Odun olup yandın mı sobasında? Ve göç vakti, kaç kuşun ayağında soğuk şehirlerde yaşayan sevgiliye mektubun vardı bu kadar şeyden sonra?..
Karşımda yine sen ve yine suskun! Niye???
Beni anlamamanı şimdilerde anlıyorum. Sen bunların hiçbirisini yapmamışsın. Senin sevdiğinde olmamış ve tabi sabaha ümidinde! Yani sen yaşamamışsın hiçbir zaman..
Sahi dün ağladım; yağmur oluverdim şehrine. Aradın sesinle buluştu gönlüm, gülücüğüm gökkuşağı oldu şehrinde. Sen, ben olduğumu yine anlayamadın; kızmadım darılmadım da! Hiç yaşamadığına verdim sadece...
Şehrime akşam çöktü, ben senin şehrinde bazen ay bazen yıldızım yine bu gece. Gözlerin gökyüzünde olsun; gözlerimin karası gecende..?
İyi bak hala ordayım...
Sevgiyle & Sevgiliye...
