derin derin bir nefes, sonrasında bir ölüm. her bir nefes bir sonmuşcasına alınmalı belkide son harfim olmalı bu yazdığım harf.hala devam ediyor demekki derin bir nefes daha alabilirim bu hayattan, büyük bir yudum bu sudan. belki koşabilirim de yarına, hemde ayağım takılmadan düşmeden dizim kanamadan.
bir adım bir adım daha
bir adım
yazıyorum bir harf bir harf ve bir cümle oluyor.
içiyorum yudum yudum kusuyorum hayatı bir cümlede.şuan da olduğu gibi.zihnimin odaları gardiyanlarla dolu.düşündükçe beyin hücrelerim asitlerle doluyor yanıyor, eriyor ve yok oluyor
hızlıca daha hızlı hepsini istiyorum.
yok olmayı, belki yok edilmeyi sevgimin derinliklerinde sevgisizlikten yok olmayı.
koş koş bir adım bir adım
yakınlaş son adıma doğru belki de attığın adım...
üzgünüm bu son üzüntüm belkide ilk belkide değil.belki sonra
yine tekrarlar kendini tekrarlıyor. her nefesin her adımın birbirinin tekrarlaması gibi.
yeni yine yeniden deneyerek demleyerek demlenerek.
sonuçsuzluklardan sonuçlar çıkarmaya çalışarak, düşerek dizlerimizi kanatarak
sonuçlara bir adım, bir nefes daha, biraz daha
