zormuş aslında nefes almak
kaybetmedikçe bilinmez değeri
ben senin nefesin olmak istedim sadece
sen ise kapında durmama rağmen
hayatına girmeme izin vermedin
yollarına kırmızı halılar sermeme rağmen...
Bir arkadaşım gerçek yüzlerin ayrılırken görüldüğünü söylemişti
haklıydı
benden bunca zaman sakladığın yüzünü gördüm
artık taktığın maske düştü
duyuyor musun sesimi
sana olan nefretimi
sana yazdıklarımı okuyabiliyor musun peki
hiçbir duygumu saklamadım senden
seni sevdiğimi söylerken samimiydim
ama sen onu söylerken
içinden bana gülüyormuşsun aslında
sana inanıp güvendiğim için...
o kadar güzel tanıttın ki kendini bana
şimdi seni tanıdığım günle ilgili cümlelerim hep keşkeyle başlıyor
ama şunu çok iyi biliyorum
seninleyken mutluluğumu anlatabilcek kelimeler bulamıyordum
susuyordum...
gözlerim kapalı nefesini
kalp atışlarını dinliyordum
onlar anlatıyordu söylemek istediklerimizi
onların da yalan söylediğine inanmak çok zor
o kadar gerçek o kadar içtendi ki
beni sevmediğini düşünemiyorum
böyle anlarda son yazdıkların gözümün önüne geliyor
işte o zaman inanıyorum
sevmesen bile susma
iyi birşeyler söyle
bırak geçmişi
duygularını hislerini anlat bana
yalan olmadığını söyle defalarca
sana inana kadar
yeter ki sırtını dönme ne olur
bana gülümseyen dnzm olarak kal
sevmesen bile...
