Sustururum kaleme almadan
Yaşamadan sonrasız…
Ertelerim bir gün,
Bir sonraya…
Hüzünlerimi erteledim bu sefer
Ve yine.
İşime geldiğini bozar evirir çevirir
Uydururum kılıfına
Gezerken, konuşurken, susarken
İnsani duyguları siyahlatarak uzaklaşırım kendimden
Şüphemi tahrik edip kendime karşı kusur işlerim
Azalırım çoğalırım ve sonra…
Acımı ertelerim diğer sefere
Sonra sesin sahteliği…
O ana uydurulmuş ahenk geçer.
Zaman aşımına uğrayan duygularımla ben
Efkâr demlerim gözlerimde
Ve yanağıma varmadan öldürürüm onu
Ben ağlamam, gözlerim ağlar
Yarıda kalır içki
Yarına kalır içkim
Karanlık yanım tekrar uyanır
Hayatın dar geldiği an
Şevk benden çok uzaklaşır
Ayna bile yalan söyler bana
Akıl bir bıçak olur yine içime.
Gülşen ERTÜRK
