Bir avuç dolusu boncuk ellerimde!Her birini tek tek, itinayla diziyor, kolye, bilezik yapıyorum kendime,sevdiklerime... Adeta köprülerle yollarımı birbirine bağlayan, hayatımı diziyorum o ince ipe. Şu anımı geleceğime bağlayan ipe... Ne kadar da ince böyle!Belki de kırılması kaçınılmaz ama yine de devam seyrindeyim boncukları dizmeye. Sorgulamamaya çalışıyorum; ya boncuklar ağır gelirse ipin sırtına ya da taşımaktan yorulursa bir gün diye... Sanki hayat eninde sonunda o sorguyu bana yöneltmeyecekmişcesine...
