Birşeyler yazmadan önce
Bir daha göremeyeceğim düşüncesiyle
Herkesi süzdüm şöyle, inceden inceye
Baktım ki kiminde yüreğim burkuldu
Kimindeyse kahkaham, mağmadan duyuldu
Sonra atalara uyarak çuvaldızı aldım elime
Ve çektim kendimi amansız bir muhâsebeye
“Ne yaptım ne yapamadım?” suâliyle...
Meğer ne hatakârmışım, anladım
Echâle dahi korkarım taş çıkarttım
İnsan bu ya, iyiliklerini de düşünür
Bu sayede teselliye bürünür
Umarım vardır benim de bir iki iyiliğim
Yoksa eğer, halim perişân derim
Hatakârın yapacağı özür dilemektir
Kabül olmazsa boyun eğmektir
Ben de hepinizden özür dilerim
Kabül değilse, boynum kıldan incedir derim
Yadigârım olsun benden size bu çuvaldız
Ancak böyle hakk yolunda dururuz
Unutur muyum hocam hiç sizleri
Adam eden değil miydiniz bizleri
İlim yolunda cenk ve cidâli öğrettiniz
Yaktığınız meşâleyi asla söndürmeyeceğiz
İyiliğiyle, hatasıyla bir Ceyhan geçti dört yılınızdan
Ve şimdi ayrılıyor, hüzünle, aranızdan
Ne olur hakkınızı helâl ediniz
Umulur ki cennetin kapısından beraber geçeriz..
