Bu gün saatlerce yalnızlığı kovaladım zamanda
sonra eski dostları ziyarete başladım düşüncelerimde
oysa yalnız bir saatte
hoyratça başlamış bir voltanın ortasındaydım
kısa bir matraj bir film başlamıştı
yeşil çamın gölgesinde
eski vakitlerdeki bendim işte
daha henüz büyümemiş
büyümek denen yağlı urgana idam etmemiştim
masum yanımı
o toprak kokulu dar sokak yollarında
çocukluğumu kovalamak taydım
eski vakitlerdi işte
günaha acıya uzaktan bakan vakitlerdi
bakkal kazım amcanın
kağıt helvaları çok güzeldi be
daha haramı öpmemiş yalana değmemiş halimle
şeker bulaşırdı dudaklarıma ruj yerine
eski vakitlerdi işte
hayal kurmanın zamlı olduğu vakitler
bir tek
Fosforlu Cevriye'nin yüreği yeterdi
sevmeye delikanlı gibi
bize de izlemek düşerdi çocuk gözlerle
büyümek kıyısından uzakta
eski vakitlerdi işte
insanın utanmayı bildiği çakalça gülüşlerin yerine
çocukça çakır keyif kahkahaların atıldığı vakitlerdi
mutluluk
bir otomobilin markasında
yada bir yüzüğün tek taşın da aranmazdı o vakitler
pamuk ablaların nazlı teyzelerin
buharı üstünde mis kokulu poğaçaları dururken
eski vakitlerdi işte çocukça yaşanmış
Erdal Eren
