İçimden kopup gelen bir korkuydu sana aşık olmak.
Dalgalarına kapılıp sürüklenmek bir sal gibi ufka doğru.
Bu yüzden gecelere gizlerdim gözlerinin eşsiz ışıltısını...
Geceleri dizelere gizlerdim sonra.
Saçlarından yola çıkardım sessizce...
Uzun ve yorucu bir yolculuk olurdu parmaklarıma.
Yumuşak dokunuşlarda alevlenirdi dudakların...
Dudakların Eskişehir...
Dudakların İstanbul ...
Dudakların içimi ısıtan bir masaldı annemden dinlediğim...
Bütün bir gün seni seyredebilirdim.
Gözlerin gözlerimde yankılanırdı.
Gözlerim sessiz çığlıklarla gözbebeklerine koşardı.
Kaybolurdum......
Her defasında çekip çıkarırdın beni
acının derinleştirdiği dipsiz kuyulardan.
Beni "seninleştirirdin". .....
Dudakların ateş, dudakların volkan gibi yakardı.
Ruhum yükselmek isterken ölüme,
her defasında beni çeker alırdın. ...
Dudakların alırdı beni,gözlerin alırdı.
Benliğim olurdun…
Yüreğim olurdun…
Gökyüzünden bir parçaydın sen.....
En güzel maviden kesip almıştım seni.
O günden beri sonsuzmuş gibi meydan okuyup her kıyamete,
dilek yerine seni tutmuştum yıldız geçişlerinde…
Her seni dilediğimde daha çok senin olmuştum.
Uzaklardan,nehirlerden bir şarkı mırıldanıyor yalnızlık...
Soğuk gecelerden biri ,
Soğuk ve sensizlik dolu ...
Saçların,ellerin yok yanımda
Sensiz ölüm gibiyim...
Gözlerinin dokunduğu her yer acıyor ....
Biliyorsun sensin silemediğim aklımın en uzak köşelerinden...
Sen gittin ve mutluluk ta kalktı tedavülden...
Geceler uzun...
Geceler, sonsuz düşler...
Gökyüzünden bir yıldız kayıyor
Dere kıyısındaki taşlar parıldıyor
Ve her gece bir yıldız
Bir ayrılık
Bir yıldız
Bir ayrılık
Kaçamadım sensizliğimden, bu son dansın olsun bensiz...
ve
Bu son şiirim olsun sensiz.......
] ]