Arasindan gecerken hayatimin../Orta yerinde durdum..
…..
Öykünün neresinden tuttugumu degil, neresinden biraktigimi, bu öksüzlügün hangi anlamsizligindan yola cikipta alkis aldigimi, beni hangi unutulmus bir kösesinde bu dünyanin bilinmez adresinde sakliyor gibi geliyorsa da hersey../ Ben unutulmayan bir sarkiyi mirildaniyorum icimden..
Siirin yazildigi tarafindan okunmasi gibi birsey. Kelimelerin bes para etmezligi../ Düslerimi sinsice calan yürek../Degistir ismimi..Bir piyano tusundan, yakamoz beklentisine degin sabirsizca..Ne kaldiysa geriye..Ne kalacaksa..
Yazilmis kendimden zamaninda../
Gün karartısında baksan,/
Bakış atsan hani,
Yüzüm olmayan gölgene,
Dinlemektir içten içe,
Yapabildiğim,
Dıştan ağlama duvarı,/Aynalardır sahipsizliğim,
Beceri travması,/Geçirten tarihine,/Anlam dengi,
Mührünü basar kimsesizliğim…
Basilmis bir mührün hükmü yoktur artik. Kendi cümlelerime katabildiklerim adina alnimda tasidigim mühürlerin eskisi olmak etkisiyle. /Icinde bulundugum bir haritanin uzakligi kadar yasiyorum herseyi. /Uzaktan ama eskizsiz../Uzaktan ama eksiksiz.. Anlamadigim kadar bildigimden olsa gerek..Fotograf dilsizligini..
Bir vardim..Bir yoktum../Aksayan taraflarimdan hizla gecip giden bir zaman oturuyordu icimde..Icimde bir yerlerde adressiz, bir bacagi kirik bir iskemlede.. Savrukca montajlanmis bir sekilde. Sonunu belirleyemedigim.. Kollektif bir tutarsizligi delip gecen, ve kücük bir adayi binlerce kez tavaf edercesine../ Suskun tavirsizligim.. Önünü alamadigim bir patavatsizliktan dünyaya düserek..Bir vardim..Bir yoktum..Bir olamadim yani..
Gözümün önünden gelip gecen her senaryonun bos kahraman takintilari, promosyon arayislari, vitrin cambazliklari, taklitler, taktikler.. Sivilasmis bir modellemenin katisiksiz piyonistleri.. Orkestra suskun, stüdyo bos, sahnede itile kakila yerlerini alan kopya mucitler../ Bir cift gözün, sadece cok isteyerek degil..
Belki de istenmeden gecikmisligi hayatina dair../Olmak bu degil.. Olamamak istenildigi gibi..Bircok yalanin iyi secilmis bircok dogrudan olustugunu anlamamak gibi birsey..Kendi filmimden ayriliyorum kisacasi../Oynamadigim günlerin hatirina..
Bakiyorum da, en cok Asktan yoruluyor insan.. Ayriliktan ve acidan sonra..Ve yoruldugu kadar kosuyor pesinden kendinin.. Yaziyor bir de../Bir olamadan..Düsüyor Bire varamadan.. Nedense..?
Simdi artik nereye biraksan kendini../Orada öykü oluyor../
Hic okunmamis bir öykü..
Hic baslanmamis../
