Rüzgara nefesini vermişsin giderken
Çiçeklere kokunu
Yastığımda saçların kalmış o son geceden
Bir resmini bırakmışsın baş ucuma
Beni dudaklarımdan öperken çekilen
Bardağını almamışsın
Çok sevdiğin gömleğini bırakmışsın sandalyede
Buruş buruş
Yine çizgisine dikkat ederek ütülememi öğütlemişsin notunda
Aynamın üstüne yine rujlarımı bulaştırmışsın
Pembesiyle seni seviyorum yazmayı becerememiş
Kırmızısıyla “nihayet herşeyin” diye not düşmüşsün
Herşey aynı yine bu sabah
A başucumdaki gülü saymazsak tabi
Sabahın bu kör vakti nerden buldun bilmem ki
Herşeye hazırlıklısın belli
Beyaz gül ayrılıktır bilirim
Sende beyazı seçmişsin
Yaprağına öpücüğümü kondurdum iyi sakla demişsin.
Mektup yazmayı sevmezdin hani.
Bak kelimeleri ne güzel dizmişsin
Ama birtek gidişini anlatmamış
Sebebini nedense gizlemişsin
Döneceğini söylemişsin bir gün beklenmedik bir vakitte
Ama bekleme demişsin
Gömleğimin çizgisine dikkat et inceleyeceğim demişsin
Parfümünü sıkmışsın üzerine
Bütün oda sen kokuyor.
Bırakmamışsın parfümünü bana
Alıpta gitmişsin
Biten şeyler sana göre değil demiş
Hep baki olabilecekleri bırakmışsın
Oysa güller solar düşünmemişsin
Koparıldımı bir kez dalından bitmiştir nefes almak
Çiçekler susuz kalmaya dayanamaz demiştim sana
Gittiysen dönme derim döneceksen gitme dediğim gibi
Biten şeyler bana göre değil haklısın
O nedenleydi hep gitme deyişlerim
Demiştim gitmemelisin
Şimdide gelme diyorum
Çünkü dönüşler çoğu vakit boşluğadır.
Beklemez geride bırakılan
Bende beklemem dönme
Sevgi tükenmeden ayrılıklar olmaz
Gidişler mecburiyetsizse sevgisizlik vardır gizli yerlerinde
Sevgi tükendiyse dönme...
