Yarım kalan bir gündüz düşü ile gece yalnızlığının hüzünlü
öyküsünü yazmaya başlamış, bir düş, bir yalnızlık
şarkısını söyleyen küçük kadın. Yaşamaya başlamış. Gece karanlığında
kendini kaybeden gündüz düş, gün ışığının tüm aydınlığında acıların
kolgezdiği bir oyun parkında gece yalnızlığını görmüş. Gündüz
kendisini ilk defa tanımlayabilmiş gecede, yalnızlık işe ilk defa düşü
gördüğünde kendi yalnızlığından uzaklaşabileceğini anlamış. Gündüz, gece,
düş, yalnızlık. Önceleri çok karışık gelen bu karşilaşmayı, karışık oyunlar
zevklidir oyunuyla, yeni bir aşk oyununa çevirmişler. Gündüz ve gecenin
aşkı bir tutkuya dönüşmüş. Gece gündüzü, gündüz geceyi takip etmiş hep. Düş, kendi yalnızlığından kaçan yalnızlıktan korkmuş. Yalnızlık düş ile
olan aşkının düşünü kurmuş. Karmaşık olan zevklidir oyunu, karmaşık olan
acıdır oyununa dönüşmüş. Gündüzle gece asırlardır süren tutkulu aşklarına,
düş ile yalnızlık korkuyla çevrili kaçıp kovalamalarına rağmen bir türlü
birleşememişler. Karmaşık oyunlar acıdır oyununda gündüz düşünü, gece ise
yalnızlığını kaybetmiş. Hala o oyun parkında, gündüz yalnızlığı, gece ise
düşünü arar dururmuş....
