hani bütün trenler sana gelirdi,
ne bir düdük sesi var,
ne bir duman,
anılarında kalmış o trenler
artık sana gelmezler,
sen onlara gideceksin,
hadi kaldır poponu,
yürü şu raylardan,
biraz zamana ihtiyacın var.
bütün trenlerin gibi
oflaya poflaya,
gün sayarak
bir istasyonda yakalayacaksın onu,
bak işte göründü sisler arasından,
ve yetiştin sonunda,
ve tuttun bir elinle kapısını,
gururlandın,
gözlerin yaşardı,
hadi bin artık,
bu tren, son tren be gülüm.
