Her sabah aynı adamı aynı yerde görüyorum. Kimin kimi izlediği konusunda şüpheler taşıyorum. Ama değişmeyen bir hareket var her sabah.. Şöyle kuvvetlice genzini doldurup -sanki mühim bir iş yapıyormuş gibi- puaaaaaaa yolun ortasına. Lamaları bilyorum ki sinirlendiklerinde tükürüyorlar. Abi sen niye gerginsin böyle her sabah? Bu kadar da sinirli olur mu insan?
Tıpış tıpış o bildik yolu takip ediyorum. Aynı yere gidip aynı işleri yapıyorum. Aynı aynı...
İşlerden sonra internete giriyorum. Adresi yazıp enter tuşuna basıyorum. Bekliyorum...
Gözüm ekranın sağ üst köşesindeki dönüp duran o dünyaya takılıyor. Bekliyorum.
Bu arada çaktırmadan sağıma soluma bakıyorum. Eveeeeeeeett. Bekliyorum.
O sağ üst köşedeki o kadar ağırdan dönüyor ki içimden monitöre doğru uçup kafayı geçirmek geçiyor. Bekliyorum..
İşini ağırdan alanları hiç sevmem. Biraz hızlı dönsene kardeşimmmmm!!!!
Gerçi hızlı dönse zamanında hızlı geçtiğini gösterir ki bu da keyifli olduğum zaman hiç istemediğim bir şey. Bekliyorum.
Eskiden mektup yazarlar, pulu yapıştırıp alt tarafada adresi yazarlar ve yollarlardı. Acaba eski yöntemi mi kullansaydım? Bekliyorum..
Gözüm ister istemez takıldı şu dönüp duran dünyaya. Takip ediyorum. Bu arada hafiften başım dönmeye başladı.
Hadi be kardeşim dönüp durmaktan vazgeçip şu sayfayı açsana!! Ben sevgilimi bile beklemezdim bu kadar... Bekliyorum.
Sinir harbi gibi bir şey oldu bu iş...Yeteeeerr. Dayanamadım. Dostum iletine cevap veremedim. Hatlar doluydu. Artık daha sonra cevap vereceğim. Bu arada bayramın kutlu olsun abi:))
