]Kekemeydi haykırışlarım, isyana teşvikti bakışların..
Biran bile rastlamadı bana isyan ettirecek bakışların.
Pozitif olma yetisiyle yola çıktın,
Velakin boş bıraktın yarısını bardağın..
Unuttuğum kelimeydi varlığın,
Farsçaydı anlamın.. Ama ben farsçadan ne anlardım.
Hani derler ya 'affetmek intikamıdır iyi insanların'
İyi miyim ki affetmek olsun intikamım?
Diyemem ki seni iyi tanırım,
Yaşam sürecim hatırlasın, ben kendimi bile tanımadım...
Aynalar göstermiyor içini insanların..
İnsanlar mı olsa hammaddesi aynaların?
Gözlerine baksam kızarır mı suratım?
Aklımdayken, ikiyüzlülüğünden haberdar mıydın?
Yoksa söylemedi mi sana o minik kuşların?
Hani kulağına gelenlerin her birine ortak ettiklerin..
Unutmuşum.. Sen onlara özgürlüğü ilan etmiştin!
Kırdıysam özür dilerim..
Alışık değilim değişimlerine görüşlerin...
Fikir ayrılığı yaşaması normal mi ikilemlerin?
İkileme düşmek getirir mi beni ayağına ipe dizişlerin?
Ben o iplerde hakkından gelirim cambaz misali yürüyüşlerin!
Önce kendimi kaybederim belki ve dengemi, düşer miyim? bak merak ettim.
Sen de mi fark ettin?
İçten içe eriyişimin sebebiymiş sana olan nefretim!
