Her hüküm için kırılmazdı kalem
Bu başkadır, bildim
Okundu yüzüme bir bir
Şahsıma isnat yalnızlıklarım
Susmam istendi bir de ardından
Çok geç olana dek her şey için
Dilimde soğuk bir sızıyla sustum
Razıydım artık, isyanın yolunu bile unuttum
Birçok güneş battı ve doğdu sonra
Zamanın buğulu süzgecinden geçtim
Artık çok geçti iki kelime için
Gerekçeli hüzünleri yoldaşım bildim
Her hüküm için kırılmazdı kalem
Ben kırdım nitekim, sensizim...
