Demir yüklü bir bohçadır sanki bu sevda kalbimin ellerinde....
Kan oturtmuş parmaklarıma,
arsızca taa tırnaklarımı sızlatır...
Oysa bilirim
mühürlü yüreklerin ne kanayan ellerimi
ne kançanağı gözlerimi görmesi imkansızdır....
Bin parçaya bölünürken bedenim
sesimi duymayanlara bu beyhude bir haykırıştır....
Sonun başlangıcıdır şimdi zaman....
Günsüz sabahlara varsada gözüm haresi
Bana yakışandır
sabrın iğnesiyle tenime zulmedip işlediğim bu aşkın iadesi......
ARZU KARADOĞAN
13,10,2010
