İki uzaklığı paylaştık seninle,
İki birbirine yakın bulduğumuz uzaklığı,
Yüzümüze vururken aynı güneş,
Ve bedenlerimizde buğulanıp kaybolurken aynı yağmur damlaları,
Kendi içinde kendimize kök salan aşklardı tebessümler,
Yolların kavuştuğu şehir bitimlerinde iki küçük sevdayı,
Yaşadık seninle elele,tutunduk şarkıların diline,
Kovaladık yalınayak masumluğumuzu çalan sabahları,
İsmini yüreğimize bırakan bir mevsimdi zamanlarımız,
Başlangıcı gibi getirdi bize özlemleri,öpüştü suskunca dudaklarımız,
Sevdiğim,
İki birbirine uzak şehirdi bize aşk,yakınlaştıkça çoğaldığımız,
Umutlar ne zaman aşk'a bürünse,unutulurdu yorgunluklarımız,
Dahada yeşillenirdi yağmur'a seviştikçe ağaçlarımız,
Bir nefese dokunur gibi,geceleri gündüze taşırdı ıslıklarımız,
İki büyük yürekte iki küçük sevdaydı bizim adımız,
Bizi bizden çok kıskanırdı yalnızlığımız,
İki uzaklığı yakın bildik seninle,
İki birbirini tanımaz yürekten çoğaldı aşkımız,
Aynı yolları aştık sevdiğim,aynı havayı soluduk,
Denizlerin dibinde balık,üstünde dalgalarla boğuşan bir kalyonduk,
Birbirine benzeyen aşkların içinden düştük tarifsiz yangınlara,
Biz yalnız aşk'a karşı suçluyduk,
Belki çocuktuk,yarım kalmıştı içimizde duyulmayan çığlıklarımız,
Aynalara sevmeyi yansıtırdı gravür baskılı utangaçlığımız,
Aynı saatlerde,farklı düşlerden geçerdi uykularımız,
Duygular değişmezdi sevdiğim,değil okundukça,
Yaşandıkça yazılırdı yüreğimizden bu hayata sevdamız,
İki birbirine tanımsız uzaklığın ardındaydık seninle,
İki biribirine aşk duyan yakınlığın dokunulmazlığında,
Tükendikçe zaman avuçlarımızda,kadehlerimizde yalnızlık,
Aşk kaldı bize sevdiğim,
Aşkla kayboldu mevsimsiz gelen her ayrılık....
