Yıllar süren baharı
Nasıl öğüttük zaman değirmeninde!
Bozuk para gibi nasıl harcadık!
Bir baktık ki aynaya,
Çoktan girmişiz sonbahara,
Karlar düşmeye başlamış dağlarımıza,
Ne zaman başladı bağbozumu?
Anlayamadık!
İçimizi yaktı da hararetimiz
Bakracı suya tutmak isterken
Sular akmaz oldu çeşmelerden
Rahmeti kesti üstümüzden göklerimiz.
Nefesinde savurduğumuz tınazları
Unutuverdi hain rüzgârlar
Kesti soluğunu,
Buğday sapları yığılı kaldı harmanlarda
Dönmez oldu rüzgâr güllerimiz.
Sular tersine mi akmaya başladı ne!
Tarlalarımıza kavuşmuyor ırmaklar,
Olgunlaşmadan kurudu diktiklerimiz.
Oysa bizim
Zamanımız yok yeni ürünler dikmeye,
Dönüş yolculuğumuzda
Adımız geçiyor yavaş yavaş,
Uzaklarda, çok uzaklarda
Biliyoruz, var bizi bekleyenimiz.
Yine de bir ümit var içimizde
Gelecek ikinci bahardan yana.
Onun sırtına yüklendi ümitlerimiz.
Kimbilir
Belki ikinci baharda,
İkinci baharda saklıdır beklediklerimiz.
