İnsanın gelişiminde, değişim ve dönüşüm kaçınılmaz bir süreçtir. Ancak, bu değişim, ancak kişi eleştiriye açık olduğu ve kendisini dönüştürme isteği taşıdığı sürece mümkündür. "7sinde neyse 70inde de aynı olmak neden doğru değildir?" sorusu, insanın sabırlı bir şekilde kendi potansiyelini keşfetmesi ve olgunlaşması için sürekli bir değişim içinde olması gerektiğini ifade eder. Bu yazıda, insanın kendisini nasıl değiştirebileceği, bu değişimin önündeki engeller ve eleştirinin gelişimdeki rolü ele alınacaktır. İnsanın kendisini yeterli görmesi, nefsin en tehlikeli durumlarından biridir. Bazen eğitim, tecrübeler, yaş, akıl ve zekâ gibi faktörlere dayanarak, insanlar kendilerini başkalarından üstün görmeye başlayabilirler. Bu, özellikle iman etmeyenler arasında yaygın bir davranış şeklidir. Kendini müstağni görmek, insanı her konuda en doğruyu bildiğini düşünmeye iter ve bu da eleştiriyi kabul etmemekle sonuçlanır. İnsanın değişimi, eleştirilere açık olmakla başlar. Eleştiriler, bireylerin eksiklerini görmelerini ve bu eksiklikleri gidermelerini sağlayarak, gelişimlerine katkıda bulunur. İnsanın en önemli sorumluluğu, kendisini sürekli olarak eleştirel bir bakış açısıyla değerlendirmesidir. Eleştirilere açık olmak, insanın kişisel gelişimine büyük katkı sağlar. Eleştiriyi samimi bir şekilde kabul edebilmek, insanı daha iyi bir insan yapar. Eleştiriler, insanın hatalarını fark etmesine ve bu hataları düzeltmek için adımlar atmasına olanak tanır. Bu da insanın daha iyi bir ahlak, daha olgun bir karakter ve daha sağlıklı bir tutum geliştirmesini sağlar. Eleştiri, sadece bir dış gözlemin sonucu olarak değil, aynı zamanda kişinin içsel bir dönüşüm arayışıdır. Kendini değiştirme sürecine giren bir insan, ilk adım olarak eksiklerini kabul etmeli ve bunları gidermek için çaba sarf etmelidir. Bu çaba, Allaha yönelerek içsel bir samimiyetle yapılmalıdır. Çünkü gerçek değişim, yalnızca içsel bir irade ve Allaha olan derin bir sevgi ile mümkündür. Müslüman, sadece kendi hatalarını görmekle kalmaz, başkalarına da iyiliği emredip kötülükten sakındırmakla sorumludur. Bu sorumluluk, her bireyin kendisini geliştirmesi için bir fırsat sunar. Müslüman, eleştirilere açık olarak sadece kendi gelişimini sağlamakla kalmaz, aynı zamanda başkalarına da fayda sağlar. Eleştiriye açık olmak, insanın özdeğerini kaybetmeden daha iyi bir insan olmasına yardımcı olur. Kuranda da insanın değişim sürecine dair çok önemli öğütler bulunmaktadır. Allah, insanlara verdiği nimetin artması veya azalmasında, kişinin kendi nefsinde yaptığı değişimlere bağlı olduğunu bildirmiştir. Eğer bir insan samimi bir şekilde kendisini değiştirme yoluna giderse, Allah onun çabasını mutlaka ödüllendirecek ve ona daha büyük nimetler verecektir. Bu nedenle, müminler, eleştiriye açık olmalı ve her durumu Allahın rızasına uygun şekilde değerlendirmelidirler. İnsanın en büyük engellerinden biri de kibirdir. Kibir, insanın kendisini diğer insanlardan üstün görmesine yol açar ve değişim sürecini engeller. Kişi, eleştirileri kabul etmez, başkalarını kendi seviyesine çekmeye çalışır ve kendi hatalarını görmekten kaçınır. Allah, Kuranda kibirli olanların öğütlerden faydalanamayacağını belirtir. Bu da demektir ki, kibir insanı hem maddi hem manevi olarak geriye götürür. Kibir, kişinin kalbinde derin bir Allah korkusunun eksikliğiyle de bağlantılıdır. Gerçekten Allah korkusu olan bir insan, her durumu değerlendirirken Allahı hatırlayacak ve her durumda ondan gelen doğruyu kabul edecektir. Eleştirilere karşı mütevazı bir tavır sergileyen kişi, hem kendi gelişimi hem de toplumsal yarar için daha büyük katkılar sağlar. Olumlu ve yapıcı eleştiriler, insanların gelişimine büyük katkı sağlar. Eleştiri, insanın eksik olduğu yönleri görmesini sağlayan bir araçtır. İnsan en mükemmel olduğu noktada dahi bir eleştiriye açık olmalıdır. Çünkü her iyi yönün daha iyi bir hali vardır. Eleştiri, insanın kalitesini artıracak ve onu daha iyi bir insan yapacaktır. Ancak bazı insanlar, eleştiriye karşı savunmacı bir tutum sergilerler. Kendi haklılıklarını savunmak için uzun açıklamalar yaparlar, tartışmalar başlatırlar ve eleştiriyi büyütürler. Bu tür insanlar, eleştiriden fayda sağlayamazlar ve gelişemezler. Onların kalbinde gurur ve egoizm vardır, bu da onları daha iyi bir insan olmaktan alıkoyar. İnsanın değişim ve gelişim yolculuğu, eleştiriye açık olmayı gerektirir. Eleştiriler, insanın kendi eksiklerini fark etmesine, bu eksiklikleri gidermesine ve daha olgun bir insan olmasına yardımcı olur. Kendini yeterli görmek, insanın gelişiminin önündeki en büyük engeldir. Mümin, her zaman eleştiriye açık olmalı ve her türlü hatırlatmayı kendisi için bir fırsat olarak görmelidir. Allaha samimi bir şekilde yönelerek, içsel bir değişim sürecine giren insan, hem dünyada hem de ahirette Allahın nimetlerine ulaşacaktır.
YZ
