Biz ki verilen aklı, gücü kullanamadık hayra,
yorduk ziyana, heder etmeye ne kadar yeter acaba
güçlüydük kelebekten,
güçsüz düştük beraber olamayınca karıncadan.
İyi konuşmayı bir şekilde öğrendik
yoksa ne işe yarardık.
boş konuşup, dolu boşatan olduk
bir işi yapabilme gücümüzü
bin mazeret üretmeye dönüştürdük.
Para denilen illet girdi hayatımıza
silahla bozulan mertlik kadar mertiz artık biz.
Gurur duy insanoğlu kendinle
Güçsün ...!
koskocaman ozon tabakasını bile yırttın,
zekisin....!
koca dağları nasıl ateşe verdin,
tutumlusun...!
kısa, kısa her metre karede
aynı evi yinede dikmeyi becerdin.
Helâl olsun, e nihayetinde insanoğlusun...
kısa zamana büyük sevdalar sıkıştırdık
hissetmeden söyledik, böylelikle herkesi sevdik
beklemeyi vakit kaybı görüp bekleyemediğimizi kaybetmeyi göze aldık,
vakit ve nakdi eş değerledik,
ama o çok değerli nakdimizi, vaktimizi
başkalarının yalan hayatını izlemek için harcadık,
aslında ne yaptığımızı hiç mi hiç anlamadık.
Her şeyi kopyaladık,
Yazıyı,
Kitabı,
Kaseti
Koyunu,
Emeği,
ve hatta sevgiyi
asıl bir sevda kopyalanmamış bir yürek
çıka gelir mi? dedim,
biri sesini yükseltmeden
doğru sayılır mı? dedim
ama herkes biraz ben kadar doğru
herkes dünya kadar eğri.
Ne mutlu insanoğluyum diyene..!
Elçin ORHAN
18/07/2003
