Gelibolu fenerinin gölgesine oturdu gün doğumunda
Sonra bir baktıki günün can veriminde
Bir güneş saatinin akrebi gibi döndü gölgenin izinde
360 derece baktı sardalye kokan kente iskeleti kılçıktan adam
Ne bir mavilik gördü, ne de sürülecek bir gemi
Ve hatta üstü Venezuella güzeli, altı lüferden deniz kızını bile göremedi
Umutları hergeleydi, kolları ise yüzgeçten, kalbi ise kıymetli bir havyar idi
Külhanbeyi sevgisi kadardı gözlerinin akı
Fenerin ışığı yanar yanmaz bir sigara içimi mesafedeki evine sindi
İskeleti kılçıktan adam...
Cumhur Ç.
YZ
