İşte ben...Gözleri torba torba acıyla dolu,yüreği ağlayamamanın sıkışmışlığıyla hep korkan ve elleri ecıların beni sürüklediği yalnız gecelerde donan bir genç atiyim...Genç demek kimi zaman acımasızdır...Çünkü gençliğimi yaşamadan yaşlanmanın hüznü içime dolar her defasında...Bilirim malın,mülkün hayatta yeri olmadığını..Ve bunun için midir bilmem,çalışmam hiç...Kendimi ölümün yakınlığıyla avuturum, vicdan azabı çekmektense...
