KAHIR
Bugün değil dündü hayır dün değil yarındı! Ya da takvimin herhangi bir yaprağındaydı. Gidişin dün gibiydi hatta dündü. Herhangi bir gündü ve sen gittin gözyaşlarıma gel derken gülümseyişin ordaydı… Son kez güldün hatta bana takıldın ya da gerçekten seviniyordun! Ben bilmem bilemem! Tek bildiğim sensizliğin yumruğunun boğazıma oturduğuydu! Sen sen olmayalı vardın bende… Ben bunu biliyordum oysa sen sensizliktin!
İçiyorum evet deliler gibi içiyorum! Çünkü ben iki kişilik hasret yaşıyorum senin çekmediğin hasreti de ben çekiyorum. İki kişilik gözyaşı döküyorum ben gözlerime laf dinletmekte istemiyorum ben! Ben buyum ne olursa olsun ben buyum! Sensizde senle de seni yaşayan bir garip çatlağım.
Beni sen yaptım seni ben yaptım; oluruna bıraktım ben hayatı sen üzülmeyesin diye dualar ettim ben; ben ben ben… Kahroldum! Kahır ben oldum!
]