Bir bir birmizin yaralarına
Merhemiz zannederken
Kangren olmuştu ömürlerimiz
Dünyayı sevişirken gözetlemek
Utandırırdı gözlerimizi
Ve bir kapı aralığından sevişirdi
Gözlerin bedenimle
Ben henüz hiç bir kadına dokunamamışken
İşlediğimiz günahın kokusu genzimi yakardı
En yalan ve en ıssız anlarımızdı
Bir yalnızlığa ikimiz sığmaya çalışırdık
Çalıntı zamnalarda sahipsizken
Ve bir telefon kulubesi kadar yalnız
Bir okadarda karanlıkken
Saklanacak bir ışık arardık
Çünkü geçmişimizi hiç bir karanlığa sığdıramazdık
Oysa merhem değildik yaralarımıza
Tükenince ömürlerimiz
Apar topar toplayıp günahlarımızı
Kaçtık birbirimizden...
