Sen
Unut beni
Unutmak
Zorundasın
Israrını yenilerken
Birden
Çaresizler geldi
O an aklıma
Ürperdim
Kendiliğinden
O vakit
Sanki sen
Hükmünü
İcra eden bir
Giyotindin kararını
Hızla boynuma
İndirirken
Pek
Anlamak
İstemiyordun
Her ne sebepse
Gönlümün hicran
Akıtan dilinden
Değil mi
Her zaman
Güller
Koparılmaz ya
Her
Vakit çiçekler
Gibi nisalar
Solmazlar ya
Yalnızca
Onlara acınmaz
Onların hüznü için
Yanılmaz ya
Artık yok
Olmaya yüz tutmuş
Bir canın kalan
Zamanın da
Sen
Tut ki dilini
İndir yüreğine
En büyük darbeyi
Kim
Takardı ki
Senin sineden
Konuşan o dili
Bırakma
Sakın
Sevginden
Kalıcı olan
Hiçbir izini
Unut
Çek git
Bir daha asla
Hatırlatma
Bıraktığın
O acı kederini
Seni
Hiç sevmedim
Sevmediğimi de
Söyledim
Sana
Asla olmaz dedim
Deli sin’i de ben
Ekledim
Çok
Sabrettim
Olmaz diye
Çok direndim
Sen beni anlamak
İstemedin
Seni
Uzaklardan
Yansıyan halinle
Bilmelisin ki
Çektiğim çaresizliğe
Mahkûm ettim
