Lise yıllarımın karanlık deliklerinden biri. Zamanımı boş yere uğruna yapılmış tartışmalara harcadım. Şimdi anlamsızlığını görüyorum. Belki de o dönemde yaşamam gereken bir deneyimdi.
Evrimin karşısındayım. Şimdi ne yanında ne de karşısında yer almanın bir anlamı olmadığını görüyorum.
Allah'a inanıyorum. Yaratılışa inanıyorum. Ama yaratılışın nasıl olduğunu hiçbirimizin detaylarıyla bilmediğini biliyorum. Hz. Adem'in nasıl yaratıldığıyla ilgili çeşitli bilgiler var. Ama Allah çeşitliliği sever. Dünyadaki milyonlarca belki milyarlarca türün yaratılış şekliyle ilgili benim detaylı bilgim yok. Ne ilahiyatçıyım, ne kozmoloji ile ilgili detaylı bilgilerim var.
Şuna inanıyorum ki, doğan her çocuk, büyüyen her ot, yağan yağmur, doğan güneş, hepsi yaratımdır. Allah'ın yaratmasıyla olur. Bu yaratımda vesileler yer alır.
Evrim olmuşsa da, bunu yaratan Allah'tır. Bu kadar olumlu mutasyonun bu kadar üst üste denk gelmesini şansa bağlamak akıl dışı. Ama şansla olmuşsa bile, şansı da yaratan Allah'tır.
Aklı, zamanı, fikri, hatta inkarı da yaratan Allah'tır. İyi de kötü de O'ndan gelir. Böyle bir durumda olup olmadığına emin olamayacağımız evrim konusuna karşı yoğun bir tartışma içinde olmak bana anlamsız geliyor.
Dahası, bu bir iman konusu değil bir kelam konusu olarak görünüyor bana. Ben Allah'a iman ediyorum. "Müslüman gayba iman edendir" diye ayet var.
Evrim varsa ne lazım gelir? Onu da yaratan Allah'tır. Evrim konusunda sanki bu imanın temel şartıymış gibi tartışmaya şartlandırılmış olan bir zamanlarki kendime benzettiğim gençlerin ne kadar büyük bir enerjiyi bu anlamsız tartışmaya gömmüş olduklarını görmek acı.
Ki tartışma, asla sonu olmayan bir şeydir. Evrime karşı çıkarak tartışmak, bunu yaratılış alternatifi gören insanların ateizme meylini artırmaktan başka ne işe yarar?
İnsan istemediğine karşı çıkmaya değil, istediğine odaklanmalıdır.
