Kendimi döküyorum yine satırlara ve sana sesleniyorum,Uzun zamandır kendimle bir savaş halindeyim senin hiç anlamayacağın ya da ilgilenmeyeceğin kanlar dökülüyor içimde.Bir yudum nefes için günlerce yorgun düşene dek yürüyorum aklımda tek bir düşünce ve kurtulma çabasıyla.
Acaba gerçekten senden kurtulmak istemeyişim mi hala seninle yaşamama sebep??? ya da senin varlığına, yokluğunla bile alışmış bu bedenden ve sensiz bana yaşatacaklarından korktuğum için mi kendime bu kilit????sürekli kendime sorular soruyorum yaşamımın hangi anı tatlı diye,hangi zaman diliminde gülüyordu benim gözlerimin içi …
İçimi çok acıttın bu bir gerçek sadece benim bildiğim bir gerçek,öylesine çok sevdim ki seni üzülmeyesin diye hiç dert yanmadım ,hiç göstermedim içimden kopup gidenleri.Seni hep, seni sevdiğim tüm kalbimle sana ait olduğum cümlelerime şahit ettim.Ve sen sonsuz bir huzurla bunun tadını çıkarttın her doyumsuz insan gibi.Bile bile en güvenilir yanlarımı ve inandığım gerçeklerimi yitirdim ve hiç sana dillenmedi kan revan içindeki bu savaşım.Kendimden eksilmeye başladığımı ve nasılsa kimselere içimde yaşadığım gibi anlatamayacağım gerçeğiyle tepkisizleşen bedenimin, canımı çok yaktığını itiraf etmem çok zor oldu emin ol. Ama şimdi biliyorum ve bu bir acizlik…Bense bu acizliğe yenilmemek için son gücümü kullanıyorum ne kaldıysa.
Ne diyeyim ki sana? Eğer biraz kulak verip gerçekten anlayabildiysen sana duyduğum sevdayı bana yaşattığı acının da o kadar büyük olduğunu bil yeter.
Senden sonra önce dışarıdaki insanlarla oldu savaşım sonra hem kendimle hem onlarla şimdi ise sadece kendimle ve artık yeterrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Neler tükenmediki içimde…Geçmişe dönüp baktığımda kendimden koptuğumu görüyorum hiçbir şey tat vermez oldu çünkü artık kanmıyorum ,artık aldatamıyorlar beni .Ama böylesi de kötüymüş insan inanmak istiyor bir parça güven duyabileceği biri ile güzel bir sohbet istiyor nafile…İyi ama neden kendi içimde kalmama izin yok,neden hala dokunmaya çalışılıyor kirli düşüncelerle.Bedenimle terk etmeden içimin güzelliğini,kuytularımdaki güneşle ısıtıyorum kendimi.İnadına yaşamak inadına ben olmak diyorum.Gerisi hikaye…
Şennur
19.04.2007
