1.Korkunun kulakları antenler, gözleri polis sirenleridir.iktidarın eli korkunun olduğu bütün oyuklara uzanır. İktidara razı olanın korkudan sözetmeye hakkı yoktur. İktidarı kabullenen korkuya davetiye çıkarmış demektir. Korkunun olduğu yerde ölüm mutlaka vardır.
2.Bir ad bir adı karşılamaz bazen. Korku ölümün önünden yürür. Korkuyla cesaret çok uzak değildir birbirinden. Yaşamaktan korkan, ölüme cesur olur çok zaman.
3.Yalnızı korku korur. Yalnızı, yalnız korku korur. Meryem’den beri böyledir bu. Evet, evet, değişemeyen bazı şeyler de vardır; değişmenin kendisinden başka.
4.Kentte gezinen korku, gecenin kokusuyla birleşince insanın yüreğine tüm bir yaşamın hüznünü taşır. Hüzün varlığını kapsarsa ben’in, yarasalar gündüz görür ve bir şair ölür, çoğu zaman. Ki şair en çok cesedinden sorumludur. Çünkü şairin acıya yatkın olan yeri, en az beyni kadar bedenidir.
5.Sevgiyle açılan kalbe, korkuyla girmek ancak şairlerin işidir.
YZ
