Yalnızlığın,sessizliği içinde kaybolursun.Yalnızlığın,sadece yalnızlarla muhatap olduğuna şahit olursun.Yalnızlıkla birlikte,dünyasının içinde,görmediğin yerleri görmeye çalışırsın.
Beklemeyi bilirsin.Beklenenin,hayatına neler katacağını,neler katmayacağını bilemeden,kendini yaşanılacak olanlara karşı hazırlarsın.
Susmuş olan dudaklarının yerine,gözlerinin konuşmaya başladığını anlarsın.O gözler ki sana,yalan söylemeyen gözlerdir.Boşluğa bırakacağın kelimelerinin bile olmayacağını anlarsın.
Geride bırakmış olduğun zamanı ve yaşadıklarını hatırlarsın.Zamanın mı yoksa yaşadıklarının mı sana ihanet edip etmediğine karar vermeye çalışırsın.
Hayatına girmiş olanların,seni ne kadar etkilediklerini düşünürsün.Hayatına kattıklarını unutmaz,hayatından çalanları da en berbat müzisyenler olarak hatırlamaya devam edersin.
Kalbini kıran,üzen ve yaralayanların,bırakmış oldukları,hasar tespit raporlarına her bakışın da gülümsersin.
Çıplak bedene sahip olduğundan,kendini şanslı hissedersin.Giydirilmeye çalışılan,söz de allı pullu giysilerin,aslın da yamalarla dolu olduğunu anlar,yamaları görmemiş olan beyinlere sahip olanların,yamalı hayatları yaşamaya alışık olduğunu anlarsın.
Kuytu bir köşede...
Köşeyi halen dönememiş olmanın sevincini,yaşar durur ve hiçbir yaprağın kımıldamadığını görürsün...
