Ne söylenesi bir şarkısı olmuştu ömrünün
Ne de bir anlık neşesi
Kafeste biriktiriyorken yılları
Elinden ne tespihi eksilmişti
Ne de önünden nargilesi
Dert ortağı anası babası yavuklusu
Sedef işlemeli bakır nargilesi
Öyle bir çekiyordu ki yaşanmamışlıklarını
Göğsü bendir
Gözleri kan çanağı oluyordu
Nargilem diyordu da başka bir şey demiyordu
Bir gün yasak gelip de nargileye el konulana dek
Sürdü bu aşk
İşte o gün karşı köyden
Katil Tayyar Efendi
Hayatında ilk defa ölüyordu
Nargilesi onun yerine mahpusluğa devam ediyordu
]
