Nihayeti yok, ilacı yok yalnızlığımın.
Karanlık çöktüğünde yüreğimin ıssız caddelerine,
En dayanılmaz sessizliği yaşarım.
Bazen öyle yalnız kalırım ki, aynalarda görünmez cesedim.
Ve ben bazen öyle sensiz kalırım ki,
Düşman elinde bir esir gibi...
Uçsuz bucaksız topraklar aşsam da, sana ulaşsam.
Sana ulaşsam da, gözyaşlarımı paylaşsam...
Duyar mısın beni,
Sesim vapur çığlıklarına karışsa da rıhtımda...
Duyar mısın beni,
Suskunluğumu dinlerken bir Akdeniz akşamında...
Güler misin yeniden?
Merhaba dediğimde...
