] ]
Sanirim üç beş yalnizlikti
Hayatimiza esdeger biçilenler,
Belki de denilen gibi
Dört yalnizlik bir dogruyu götürüyor
Ve elimizde yalnizca
Yalnizligimizla yanlislarimiz kaliyordu
Farkina varmak ne kadar erkense
O kadar gecti,
Gecen her dakika
Bize ömrumuzden geride kalanin
Hep daha az oldugunu hatirlatiyordu
Mesela sevemeyecegimiz ufakliklar,
Yaraliyordu bizi dogmayacak torunlar.
Kor gibi ic yakan, yurek daglayan
Varolmayan evlatti
Varolmayan sevgiliydi
Bir nefesin varligina muhtac olmakti aslinda.
Umut etmeyi de birakmistik zaten
Uzun zamanlar önce, nedensiz
Her gece
Baska bir karanliga soyunurdu,
Bizse o geceyi giydirmeye calisirdik,
Ya hatirladigimiz hatiralarla
Yada birkac damla gözyasiyla
Ve Sonra,
Elimizde hicbirseyin olmadigini hatirlayip
Biraz daha aglamak icin bahaneler urtetirdik
Hayatimizdan cekip gidenlere de aglardik,
Cekip gittiklerimize de
Hep yanlislar gelirdi aklimiza
Ve paylasilamayan yalnizliklar
Mutlu hic olmamis gibiydik
Yada her mutlulugu golgeleyecek
Ya bir aci ya bir keder hep varolmustu
Belkide gunlerce kendimizi bir odaya kitleyip
Ictigimiz sigaranin, sarabin etkisiyle
Mutluluklari hep unutur olmustuk,
Yada zaman asimina ugramislardi
O kisacik zaman dilimleri
Hep uzun olmasini istedigimiz
Ama kisacik suren sevinc dakikalari
Sahi neden hep kisa suren mutluluklardi da
Uzun surenler acilardi?
Yoksa hayatimiz
Hep uzun soluklu acilarla
Yalnizliklarla doluydu da aslinda
Hic mutlu olmamismiydik?
Kimbilir belkide körduk biz
Mutluluk önumuzden gecip giderken
Biz kederlerle bogusmaya hevesliydik yada
Yalnizliklarimiza kilif dikmekle mesgulduk
Ve icimizde de hep torun sevemeyecegimiz korkusu…