Bir adam, namuslu !
Evde on çocuk, iki eş
Biri nikahlı, biri beleş
Bir adam, namuslu !
Eşleri memnunmuş hayatından
Bezilir mi hiç koca dayağından
Bir adam, namuslu !
Sabah kalkmış yatağından
Meğer nikahlı eş kaçmış kucağından
Bir adam, namuslu !
Öyle böyle dediler giden eşin ardından
Ölüm kararı çıktı aile efradından
Bir adam, namuslu !
Ona buna sordu, buldu kadını
Önce vurdu, sonra söyledi adını; Namus!
Ölmüştü Namus, adam hapiste
Töre yerini bulmuştu işte
Bir adam, Namus’suz !
Pişmandı, belliydi halinden
Ama Namus gitmişti
Ne gelir elden !
