Gelecekle bugünün tam ortasındaydım bir adım öne atsam geleceğin içinde olacaktım bir adım geri atsam bugünde...
Tam bitti derken hayat karşıladı beni kapıda,ne mutlu ki yaşamanın tadına varmıştım. Bilinmezdiki hayat nankör ve bir o kadar acımasız.
İşte tam bu çizginin ortasındayken anladım yaşamak kadar güzel,hissetmek kadar yoğun olan şey tam ortasında bulunduğum o nankör hayatmış.
Neydi sorun? Bu mutsuzluğu yaratan neydi bu kadar hayatımıza girip yaşamımızı etkileyen?
Tam buldum dedim tam oldu dedim neydiyse o bulduğum kaçtı elimden bir elimde sigaram diğerinde düşüncelerim kaldım yine başbaşa,hergün olduğu gibi.
Hata nerdeydi bulamıyorum ki yaşamın tadı nerde,üzüntü dolu günler var önümde unuttum çoktan acıları umrumda dahi değil artık ölümler,kaybolmuş yaşamlar...
Ben kimin umrundayım kim?
Var mı gidecek yerim var mı kaybolduğumda bulacak var mı sessizliğimden çıkartacak. Yeryüzünde var mı bunu bilmek bile yeter bana! Varlığını bilmek sadece onu isterim.
Kapıyı açtım boş bomboş bir sınıf gördüm hayat ne güzel ve hızlıydı geçti bitti. Unutuldu onca güzel anı unutuldu bir kalemde yaşamak kadar mutluydu insanlar belki bir kalemin hatası yüzünden kaydı hayatlarımız ama hata bizde değil kalemdeydi.
Hatırlatır mı bir paragraf yazı insana o anıları,yaşatır mı bir daha en baştan. Kayboluyorum farkında olan var mı? Kendi kelimlerin içinde kaybolup gidiyorum….
