Özlüyorum o günleri, özlememek elde mi?
Nerde yaşatsam bu aşkı, gönülde mi dilde mi?
Bakışımız çığ gibiydi, haykırışımız gürdü
Tanrı'm o güzel günler ne kadar kısa sürdü!
Kopuzumuz çalınca gönülleri yakardık
Yaz mevsimi geldi mi akınlara çıkardık
İklimin kırmızısı yüreğimde kan şimdi
Bu aşkın acısıyla ağlasın cihan şimdi
Kağan buyruk verirdi, biz yere diz vururduk
Öz kanımızı döker, yurdumuzu korurduk
Bizimdi o zamanlar Güneş, dağ, Gök ve deniz..
O zamanlar bizimdi şu esen yel, tertemiz.
Bozkırdan bir ses gelirdi: Zincirini artık kır!
Fakat bizimdi o gün bize ses veren bozkır!
Güneş'le konuşurduk, hem Ay'la konuşurduk,
Ayzıt ile, Ülgen'le, Umay'la konuşurduk.
Irmaklar bile bize ses verirdi derinden:
"Sen öz canını ver de, yer verme öz yerinden!.."
...
Şimdi neler değişti de ızdırap veriyor
Bize bu koca dünya? Dünya neden dönüyor?
Bana "Unut" diyorlar "Vazgeç artık, düşünme"
"Düşünme" de kardeşim benim başka işim ne?!
Olmuyor, yapamıyorum, ciğerlerim yanıyor,
O günlerin özlemiyle gözüm gönlüm kanıyor..
Özlüyorum o günleri, özlememek elde mi?
Nerde yaşatsam bu aşkı, gönülde mi dilde mi?...
