Eşikte atılmayı bekleyen süt şişesi,
İçim dolmuş çürümüş yıkanmayı bekliyor...
Çekip giderim ama "nereye" endişesi,
Beni diğer ruhlara düğümleyip ekliyor...
Sonu yok yarattığı göklerin, yaradının
Ve sonu yok kendime doğru sürdüğüm izin,
Nefesini hissetsem o aradığım gizin,
Yine kendim düşerim basar ayak bağıma...
Ben böyleyim, her rüyam gerçekliğinden emin,
Nasipsiz bir örümcek düşmüş kendi ağına.
Hem ölürüm arkamda kalana acımadan,
Hem yasını tutarım mezarında gölgemin...
