Bir puzzle hayatımız bilmem kaç trilyon parçalık. Kimisinde bir köşeyim, kiminde eksiğim,kiminin en orta parçasıyım. Bir parçayım altı üstü,bazen olsa da olur olmasa da,bazen de olmazsa olmazım. Bazısında çok istiyorum bulunup yerleştirilmeyi ama bulunamıyorum, yerleştirilemiyorum, görmüyor uykusuzluktan kançanağı olmuş gözler. Bazen hiç istemiyorum o puzzle'ın parçası olmayı ama yerleştiriliyorum. Kimine tam oturmuyor şeklim, zorlanıp parçalanıyor kenarlarım, emanet duruyorum;yinede görevimi yapmaya çalışıyorum.
Peki ya benim puzzle'ım, gece gündüz arayıp bulamadığım parçalar, bulupta yer beğenemediklerim…
Tamamlasam ne olacak? Yada tamamlanabilir mi gerçekten ? Uğraşmasam bulabilirler mi parçalar zamanla yerlerini? Köşelerimi bulmalı insan önce,renklere göre gruplandırmalı mı? Bulunan her parça kartona yapıştırılmalı mı bir tablo için yoksa rahat mı bırakılmalı ani gidişler için?
Yıllar boyunca yerinden oynatamadığım dolabın arkasına kaçsa bir parça, gelip biri çalsa beğendiği bir parçayı veya parça beğense gelen birini de cebine atlasa ne olur o zaman?
Ne çok soru sordum dimi? Yeni ergenlik çağına girmiş sivilceli, aklı karışık bir kız çocuğu gibiyim. Hayatımı oluşturmaya çalışıyorum bulduğum parçalardan. Doğru zamanda doğru parçayı bulmak aslında tüm sorun.:) Yada benim başlı başına tek sorun. Neyse sonu yok, bu bir çıkmaz…
Parçası olduğum veya olacağım puzzle'lar, affedin yerleşemediysemsem veya yerleşemezsem eğer, puzzle'ımın geçmiş gelecek parçaları affedin bulamadıysam veya bulamazsam eğer, sizde gelmezseniz bir nedenden ötürü bakarım başımın çaresine, dert etmeyin kendinize…
